By 
Z głębokimi korzeniami tkwiącymi w skomplikowanych strukturach społecznych, pojęcie samoakceptacji zyskuje na znaczeniu jako nieodłączny składnik zdrowego rozwoju osobistego. Nie bez powodu, albowiem czujemy się znacznie bardziej w pełni realizowani, gdy bez zbytnich wyrzutów sumienia potrafimy spojrzeć na siebie z aprobatą, nawet gdy nasze odbicie w zwierciadle nie do końca odpowiada współczesnym kanonom piękna czy wymaganiom, które narzuca nam nieustannie pulsujące życie. To właśnie w upartej dążności do zgody na siebie, z wszelkimi ułomnościami i niedoskonałościami, leży klucz do wewnętrznego spokoju.
Samoakceptacja – fundament harmonijnego życia
Często zmagamy się z wewnętrznymi dylematami, niepokoje toczą nas jak burzliwe fale o skały brzegowe, zostawiając na naszych psychikach ślady niczym od erozji. W pogoni za ideałami, które jak miraże na horyzoncie zawsze pozostają o krok od nas, łatwo zapomnieć, że prawdziwa wartość tkwi nie w ciągłym przymierzaniu się do nierealnych oczekiwań, ale w umiejętności docenienia tego, co już posiadamy, w tym naszych ograniczeń. Właściwie, to właśnie przez pryzmat naszych niedoskonałości możemy dojrzeć autentyczną unikatowość, którą każdy z nas reprezentuje.
Szczera samoocena – pierwszy krok ku akceptacji
Rozpoczynając podróż ku głębszej akceptacji własnej osoby, niezwykle ważne jest, aby zacząć od szczerej samooceny, co bynajmniej nie jest synonimem bezlitosnego krytykanctwa. Satysfakcjonujące jest to uczucie, gdy z pełnym zrozumieniem dla siebie, spostrzegamy nasze postępy i sukcesy jakby były świecami ustawionymi na rozległym torcie doświadczeń, a nietrafności i potknięcia – niczym cenne lekcje, które jak strażniczki przy drodze, wskazują kierunek, w którym warto podążać dalej.
Wpływ samoakceptacji na relacje z innymi
Jak wesoło szemrze strumień, który nieskrępowanie płynie przez zieloną dolinę, tak też osoba, która odnajduje pokój w akceptacji siebie, staje się źródłem radości dla swojego otoczenia. Nie ma wątpliwości, iż znajomość własnych mocnych stron, a także świadomość słabości, przekłada się na jakość naszych interakcji z innymi ludźmi. Zdolność do wyrozumiałego patrzenia na siebie przenika także do sposobów, w jakie traktujemy naszych bliskich – z większą empatią, tolerancją, a przede wszystkim – szacunkiem.
Kultura wszechobecnego porównywania, a samoakceptacja
Nie można pominąć faktu, iż współczesna kultura socjalna ma tendencję do podsyłania nam subtelnych, a czasem i otwartych sugestii, że ciągle musimy rywalizować z innymi. Stale wpajane jest nam przekonanie, że trzeba być lepszym, piękniejszym, bardziej efektywnym, a towarzyszące temu emocje – niejednokrotnie miks zazdrości, frustracji i niepokoju – mogą z łatwością zatruć duszę. Przełamanie tej presji, a co za tym idzie – odnalezienie własnej ścieżki samoakceptacji, jest niczym odkrycie otwartej przestrzeni pełnej świeżego powietrza w zadymionym mieście oczekiwań.
Samodoskonalenie w zgodzie z samoakceptacją
Często słyszy się, że akceptacja siebie stoi w sprzeczności z dążeniem do samodoskonalenia. Nic bardziej mylnego! Można, a nawet trzeba dążyć do rozwoju, nie tracąc przy tym z oczu kompasu samoakceptacji. Jest to proces równie subtelny co złożony, wymagający od nas umiejętności balansowania między uznaniem obecnej chwili a aspiracjami do wyższej wersji siebie. Kiedy już zrozumiemy, że doskonalenie się nie jest negacją obecnej wartości, ale raczej rozwijaniem jej, wszystko zaczyna układać się w bardziej logiczną całość.
Praktyczne kroki ku samoakceptacji
Jak więc możemy zaszczepić w sobie to zadziwiająco pomagające zarówno w życiu prywatnym, jak i zawodowym uczucie samoakceptacji? Zacznijmy od prostych praktyk, takich jak mindfulness czy medytacja, które przyczyniają się do wzrostu świadomości własnego wnętrza i pomagają z wyrozumiałością obchodzić się z własnymi emocjami. Zwróćmy też uwagę na słowa, jakimi do siebie mówimy – niech będą życzliwe i wspierające, tak jak byśmy zwracali się do serdecznego przyjaciela.
Kończąc tę wędrówkę przez meandry samoakcety, warto pamiętać, że dobro zaczyna się w nas. Im większą łagodność i zrozumienie okażemy sobie, tym łatwiej będzie nam podzielić się tym samym z ludźmi w naszym otoczeniu. Akceptacja siebie to nie tylko prezent, który sobie ofiarowujemy, ale także dar, który bez końca możemy przekazywać dalej.
Comments